Gezocht: reisreporter

Januari 2012, doelloos surfend op Facebook. Zoals vaker staan naast mijn profielpagina wat oproepjes om mee te doen aan wedstrijden waarmee je reizen kunt winnen. Hoe weten die gasten dat toch hè ... Paar dagen Budapest, een reis naar Bali, een rondreis door Zuid-Afrika. Ik klik op Zuid-Afrika, het land waar we zo graag naar toe zouden gaan, maar wat tot nu toe nooit gebeurd is. Die wedstrijd win ik natuurlijk nooit, maar het is wel lekker om even weg te dromen bij de mooie plaatjes.

Gezocht:
Mystery Traveler en reisreporter voor Zuid-Afrika om onze favoriete rondreis-route te gaan uitproberen en als reisreporter dagelijks ervaringen te delen met thuisblijvende Zuid-Afrika liefhebbers. Vertel ons waarom je vindt dat juist JIJ die mystery traveler zou moeten zijn.

Ik neem een kijkje op de site RondreisopMaat. Een nieuwe reisorganisatie, gespecialiseerd in op maat gemaakte individuele rondreizen in Zuid-Afrika. De site spreekt me aan. Hier geen voorgekookte groepsreizen die alleen langs de highlights trekken, maar volledig zelf te bepalen reizen naar die mooie plekken die je wilt zien. Een site om te onthouden.

Terug naar Facebook, terug naar de wedstrijd. Twee woorden die me triggeren: Zuid-Afrika en reisreporter. Was dit niet wat ik zo graag zou willen zijn? Ik besluit de gok te wagen, wie doet me wat? Terwijl ik naar beneden loop om een kop koffie te zetten, bedenk ik hoe ik mijn motivatie die al door mijn hoofd spookt, onder woorden zal brengen.

Ik rammel de tekst eruit. Over een pakkende slotzin denk ik iets langer, maar binnen 10 minuten is het verhaal klaar. Hoppatee, verzenden.

Wij, mijn man Henk en ik, zijn sinds 2005 jaarlijks naar de Verenigde Staten op vakantie geweest. De eerste rondreis door het westen van dit prachtige land, deed ons verlangen naar meer. In 2007 trokken we van New York naar San Francisco, onderweg genietend van het steeds veranderende landschap. Ook in 2008 gingen we weer, voor een trip rond de Rocky Mountains en New Mexico. In 2009 verkenden we de Deep South en in 2010 deden we onze eerste reis nog eens over. O.a. onze kinderen, die overigens niet meer thuiswonen, lazen de verhalen en bekeken de foto's op de tijdens de reizen bijgehouden weblogs.
Maar lopende de jaren kwam er van hen toch ook een kritische noot. 'Jullie gaan altijd naar hetzelfde land' of 'Weinig avontuurlijk hoor'. Toen wij het afgelopen jaar aankondigden het nu helemaal anders te doen en in 2011 een rondreis door Canada zouden gaan maken, was hoongelach ons deel. Alsof Canada en Amerika zoveel verschilden ...
En, daar hebben ze een punt. Want waarom kwijlen we bij al die mooie reisbrochures over Zuid-Afrika en kiezen we toch steeds voor de VS? Waarom verzinnen we smoezen als 'het is er winter als wij willen gaan' of 'ze rijden links, dat is eng' of 'de criminaliteit is er zo hoog'? Waarom hebben wij nog steeds niet het lef gehad om naar Zuid-Afrika te gaan? Wij zijn geen mensen voor een groepsreis, maar een individuele rondreis door Zuid-Afrika is er nog steeds niet van gekomen. Smoezen zat.
Zou dit dan de uitgelezen kans voor ons zijn? Het winnen van deze wedstrijd, waarmee we een nieuwe droom kunnen verwezenlijken en vooroordelen overwinnen? Zouden er weer veel mensen meegenieten van onze verhalen en foto's op het weblog? En bovenal, krijgen we zo het respect van onze kinderen terug... "Mama is 51, hartstikke ondernemend, heeft een iPhone, is supermodern, schrijft prachtige verhalen, maar kiest op het gebied van reizen nog altijd voor de geraniums. En dat terwijl er ook papegaaibloemen bestaan..."

Met vriendelijke groet, Jacquelien Bredenoord

Zonder verder nog te denken aan de wedstrijd, neemt het leven van alledag ons weer in beslag. Tot die dag begin februari, waarin ik een email krijg met de info dat mijn winkans is teruggebracht van 1 op enkele duizenden tot  1 op 10. Ik ben genomineerd! Dit verandert de zaak, want nu moet er ook daadwerkelijk gewonnen worden. De bijgaande waslijst aan vragen vul ik in. Ik kan alles! Bloggen, facebooken, twitteren, leuk schrijven, digitale fotoalbums maken, filmen, fotograferen ... Tot ik bij de laatste vraag aankom: kun je weg in april, mei of juni?
Nu zijn we in het onderwijs verwend met lange vakanties, maar de aangeboden periodes zijn voor ons onmogelijk. Het zal toch niet gebeuren dat ik niet kan winnen vanwege het luxeprobleem van de vakanties? Opnieuw gooi ik mijn motieven in de strijd, nu aangevuld met de links naar weblogs van vorige reizen en het aanbod bij te betalen als het duurder mocht uitpakken in de maand juli.
In de voorjaarsvakantie zijn we in Lissabon. Als ik voor de derde keer een telefoontje van een onbekend nummer zie, kan ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en besluit toch maar op te nemen. Het is Marjan van der Herberg van Rondreisopmaat.nl. "Je hebt de reis gewonnen!"

Hoe luxe wil je het hebben: op een hotelkamer in Lissabon horen dat je over vier maanden naar
Zuid-Afrika mag!
We eten die avond vis in een klein restaurantje, met vooraf een glaasje port zoals het daar hoort. Over vier maanden zal het een braai zijn met een flesje Zuid-Afrikaanse wijn. En het gelach van onze kinderen zal verstommen...!