zondag 22 juli 2012

21 juli Kaapstad


Als we opstaan is de lucht zo grijs, dat we zowel de Tafelberg achter het hotel als het centrum van Kaapstad voor ons, niet kunnen zien. Wat zonde, want vandaag wilden we het schiereiland gaan bekijken met alle bezienswaardigheden die daar zijn: een pinguïnkolonie, Cape Point – waar de Indische en Atlantische Oceaan bij elkaar komen, de mooie gekleurde strandhuisjes ..


Maar eerst ontmoeten we Ilka en Ingrid van de Zuid-Afrikaanse touroperator AAA Travel in Houtbaai. Zij hebben samen met Marjan van Rondreisopmaat.nl onze reis geregeld. Ze zijn erg benieuwd naar onze ervaringen, waarom we bepaalde locaties wel of niet goed vonden, welke tips we hebben voor toekomstige reizigers enz. Erg leuk om de dames die ons zo volgen, en die we al meerdere keren aan de telefoon hebben gehad, nu in het echt te zien en spreken!
We besluiten de Peninsulatocht toch te gaan doen. Het zal ooit wel een keer droog worden vandaag? We gaan naar Chapman’s Peak, een pas, die gelukkig nog open is en het begin van de route vormt. Bovenop de berg begint het te regenen, en eigenlijk komt het niet meer goed. Kwam de regen eerst met gieters naar beneden en kon je nog naar buiten rennen zonder doorweekt te raken, bij Simon’s Town worden er emmers water over ons uitgestort.


De zee en de lucht vormen een geheel, de bergen gaan weer op in de lucht, kortom een bak grijze ellende. Straten veranderen in riviertjes en ruitenwissers op dubbele snelheid kunnen al het water niet aan. Het National Park Cape Point slaan we over (ja joh?) en we rijden terug naar ons hotel. 
Als het rond drie uur lichter lijkt te worden, rijden we naar Signal Hill. Bovenop deze berg heb je een prachtig uitzicht over de stad, volgens de boekjes net zo mooi als vanaf de Tafelberg. Het waait zo vreselijk hard bovenop Signal Hill dat we ons vast moeten houden aan de hekjes. 


Het uitzicht is inderdaad mooi: Kaapstad ligt in de zon op te drogen en in het stadion dat voor de WK van 2010 was gebouwd, is een wedstrijd aan de gang.
Via de Beach Road rijden we verder. De zee is zo onstuimig, dat het water over de straten klotst. We zetten de auto langs het water en krijgen zo een stevige zeedouche! Wat een geweld!
We komen langs het stadion. Van bovenaf leek het op een mandje, nu een vliegende schotel van zeildoek. Met de raampjes van de auto open horen we ineens een geluid dat we sinds 2010 hadden verdrongen: vuvuzela’s!


We parkeren de auto in de garage bij Victoria & Alfred Waterfront. Hier kunnen we in elk geval overdekt lopen, geen overbodige luxe met dit weer. We gaan naar de craft market en zien alle prachtige Afrikaanse kunstnijverheid: gebruiksvoorwerpen van oude frisdrankblikjes, sieraden, kleden, houtsnijwerk, schilderijen enz. 


Tussen de buien door bekijken we de beelden van de Zuid-Afrikaanse nobelprijswinnaars van de vrede, waaronder Desmund Tutu,  De Klerck en Nelson Mandela. Zegswijzen van hen staan in 11 talen op het plein. Ondertussen is de voetbalwedstrijd in het stadion afgelopen en komen alle vuvuzela’s de stad in lopen!
We eten in een Indiaas restaurant, en gaan dan terug naar het hotel. Het is weer droog, maar zo vreselijk koud dat we alleen nog warm kunnen worden in een bad.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten