zondag 15 juli 2012

15 juli Van Winterton naar Umhlanga Rocks


Zondag 15 juli

De mist, regen en wind van gisteren hebben plaatsgemaakt voor een stralende lucht. Als we wakker worden om half 8 liggen de Drakensbergen met haar besneeuwde toppen in al hun glorie te stralen in de zon. Wat ziet de wereld er dan ineens anders uit…



Na het ontbijt pakken we onze spullen en rijden via de snelweg naar Durban. Ik val na 50 km al in slaap, en hoor van Henk wat er onderweg zoal veranderde: er lopen geen mensen meer langs de snelweg (laat staan koeien of geiten) en daar waar de autobaan een tolweg wordt, gaat driekwart van de automobilisten eraf. Tolwegen kosten hier weinig, maar die 3,50 zal voor vele Zuid-Afrikanen toch nog te veel zijn. Bij Pietermaritsburg zien we voor het eerst een groot winkelcentrum (dat wil zeggen Henk ziet het!) naar Amerikaans begrip. Voor een zondagochtend om 11 uur is het er stampend druk.
Durban is een grote stad. Zo’n 30 km voor het centrum van Durban begint het stedelijk gebied al met de eerste townships. Het centrum ziet er van afstand modern uit: veel hoogbouw en een wirwar van snelwegen die ernaar toe leiden.

Voorbij Durban gaan we naar een winkelcentrum dat langs de snelweg ligt, de Gateway in La Lucia. Ineens is de arme zwarte Afrikaanse hutjesmaatschappij waar we tot nu toe verbleven, veranderd in een moderne Europees aandoende wereld, met keurig geasfalteerde straten, stoepen langs de weg en met luxe winkels zoals wij die in Europa kennen.


Kwamen we in de armere gebieden alleen Coca Cola als bekend merk tegen (zelfs in de meest arme villages hingen de reclameborden), nu zien we de bij ons bekende merken als Diesel, Levis, MacDonalds, Pepe, Bodyshop enz.


In een gigantische parkeergarage zetten we de auto weg, en maken foto’s van de plek waar hij staat. De mall beslaat drie verdiepingen en het is een drukte van belang: een mix van westers geklede mensen en traditioneel geklede Indiase bezoekers (Durban heeft een grote Indiase gemeenschap). Verder zien we hier meer vrouwen in burka dan er waarschijnlijk in heel Nederland zijn. Zouden ze hier ook zo moeilijk doen over een burkaverbod?

De zoektocht naar een spijkerbroek levert helaas weinig op. Of te duur of te lelijk, er zit weinig tussenin. Apple apparatuur blijkt hier net zo duur als in Nederland, dus ook in die store hoeven we niet lang te kijken. We bekijken nog wat andere winkels en drinken espresso op een terras. Daarna betalen we, hoe Nederlands, het parkeergeld in de parkeerautomaat en begeven ons naar de uitgang. Helaas blijkt het kwartier dat we hebben om na betaling het poortje te bereiken, niet genoeg. Het is nog drukker dan vanochtend. Door de wirwar aan auto’s die een parkeerplek zoeken of die proberen hun parkeerplek te verlaten en de idiote Exit-slalom-rondrit uit de garage, duurt het langer dan een kwartier voor we de slagboom bereikt hebben. ‘Return to paystation’ meldt de automaat. Henk zet de alarmlichten aan en blijft met de auto asociaal voor het poortje staan, en ik ga een automaat opzoeken waar ik vervolgens opnieuw het hele parkeerbedrag moet betalen. Gelukkig zijn de tarieven hier niet Europees, voor 90 cent mag je hier drie uur parkeren. Gevolg van onze actie is waarschijnlijk wel dat veel meer mensen niet binnen een kwartier de garage konden verlaten!

Langs de Indische Oceaan (leve de Tomtom) rijden we naar Umhlangha Rocks, waar ons guesthouse voor vannacht is. Het huis ligt midden in een sjieke woonwijk, en volgens goed Zuid-Afrikaans gebruik achter dikke muur met schrikdraad erop en een automatisch te openen hek. 


We worden hartelijk ontvangen met een bos bloemen en een flesje champagne op onze kamer. De kamer is groot en modern. Hij bevat een volledig ingerichte keuken, badkamer, tv (een van de weinige kamers tot nu toe waar we een tv hebben) en een terrasje aan de rand van het zwembad. 


Er is een bar waar je zelf drinken kunt halen (‘write it down in our book and pay afterwards’), een groot terras met ligstoelen buiten en een met rietkap overdekt terras om in de schaduw te zitten. Ondanks dat het een stralend blauwe dag is, is de wind zo hard dat er van zwemmen helaas niets zal komen.


Direct buiten onze kamer is een pad naar het strand. Op nog geen 25 meter van de Indische Oceaan zitten we, en op ons terras horen we inderdaad geen snelweg maar de golven van de zee.
Het strand is geweldig! Ver weg zien we de skyline van Durban en op het water liggen vele containerschepen voor anker. 


Door de harde wind zijn de golven metershoog. Met donderend geweld beuken ze op het strand. De foto voor in het album die we elk jaar maken, met de naam van het land waar ze zijn geschreven in het zand, moet meerdere keren opnieuw omdat de golven onze woorden teniet doen.


’s Avonds eten we in Umhlangha Rocks bij een Thais restaurant – de beste maaltijd in deze vakantie. De salade van crispy spinazie met kip, ui en pinda’s en zoetzure dressing zou je bijna in een doggybag meenemen.
En nu, om 20 uur, zit ik te typen op ons terrasje aan het zwembad. De wind is gelukkig gaan liggen, we kunnen voor het eerst zonder trui buiten zitten! Morgen heel vroeg op om naar Port Elizabeth te vliegen. Het ontbijt staat al voor ons in de koelkast, want zo vroeg zijn ze zelfs hier niet op.  

3 opmerkingen:

  1. Hallo, wij zijn het gezin wat jullie ontmoet hebben in Hazeview. We lopen een dagje achter op jullie want we zitten vandaag 16 juli in umhlangha rock. We hebben de verhalen gevolgd en het is allemaal heel herkenbaar, de arme mensen van swaziland, de koeien en geiten op de weg, en de nu weer westers aandoende winkelcentra in deze hoek. We hebben net de 'braai' aangezet, en morgen vliegen we naar port elizabeth en verblijven we in stormsrivier. Nou nog een fijne vakantie en we blijven jullie volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey wat leuk! Hoop dat jullie ook Buffelsdrift in jullie hotellijstje hebben, dat is zoooo gaaf!
    Wij vertrekken nu naar Swellendam. Zou leuk zijn elkaar nog eens tegen te komen, wie weet gebeurt het. Mooie reis ook jullie, en wie weet tot ziens!

    BeantwoordenVerwijderen