dinsdag 24 juli 2012

23 juli: naar huis

De Afrikareis is ten einde. Ik typ het eerste deel van dit verslag nu, terwijl we net opgestegen zijn uit Kaapstad. Het is 19:10 uur, we vliegen de hele nacht door en morgenvroeg zijn we weer thuis. Prima plek in het vliegtuig, niemand achter ons die aan de stoel zit te trekken en geen kleine kinderen in de buurt! Voor me een touchscreen schermpje met keus uit vele films, muziek, luisterboeken enz. Ik heb mijn eigen playlist gemaakt en luister nu naar Mylo Xyloto van Coldplay, op zijn allerhardst. Heerlijk!

Toen we vanochtend opstonden in Stellenbosch was het stralend weer. Een mooie dag om de in het water gevallen peninsulatocht van zaterdag nog eens over te doen voor we om 4 uur op het vliegveld moeten zijn. 

Na het ontbijt van fruit en yoghurt (op het moment dat we klaar zijn, wordt gevraagd of we nog gebakken eieren willen!) pakken we onze koffers in en vertrekken. We rijden tussen de vele wijnvelden door en nemen de kustweg naar Muizenberg. Muizenberg is vooral bekend vanwege de mooie gekleurde strandhuisjes, die je in elke reisboek van Zuid-Afrika tegenkomt. Het zijn huisjes om je te verkleden, maar vandaag zijn ze allemaal op slot. Of zouden ze er alleen nog voor de show staan? Fotogeniek zijn ze zeker, en vooral omdat de zon er nu zo mooi op staat. We proberen een patroon in de kleurkeuze te vinden, maar dat lukt niet echt!


De kabbelende golven van de oceaan zijn een verademing in vergelijking met het natuurgeweld van afgelopen weekend. En ondanks dat de temperatuur slechts 15 graden is, voelt het stukken warmer. Heerlijk om op het strand te zijn!

Muizenberg is een toeristisch stadje, zoals eigenlijk vrijwel alle stadjes op dit schiereiland onder Cape Town. Veel eetgelegenheden, winkeltjes, golfbanen en een zwembad aan het strand. Het is nog niet zo druk, want we zijn vroeg.


We rijden door naar Boulder’s Bay. Hier woont een kolonie Afrikaanse pinguïns, dezelfde die ook in Burger’s Zoo zitten. In de reisboeken hadden we foto’s gezien van mensen op het strand tussen de pinguïns, maar daar is nu geen sprake meer van. Boulder’s Bay is een soort dierentuin geworden inclusief toegangspoortjes, 35 Rand entree, een informatiecentrum, souvenirkraampjes en een parkeerplaats met mensen die een randje bijverdienen door ‘op de auto’s te passen’! Via een wandeling over slingerende hoger gelegen loopbruggen kun je de beesten bekijken. Aan het eind is een halfrond uitzichtspunt  met hordes fotograferende toeristen er op (en wij dus ook!). Hier liggen enkele pinguïns in kuilen op het strand te broeden en zien we ook wat jongen rondwaggelen. Komische beesten en altijd leuk om te bekijken.


We rijden via de kustweg langs prachtige hoge rotsen die kleine strandjes afbakenen, door naar Simon’s Town, een mooi plaatsje aan False Bay met veel Kaaps-Hollandse witte gevelhuisjes en ook Victoriaanse panden in poederkleuren met witgeschilderde smeedijzeren balkons ervoor. Simon’s Town is (naast marinebasis) net als Muizenberg een op toeristen georiënteerd stadje en is gezellig druk. Opvallend dat, net als in alle andere stadjes in Zuid-Afrika waar we zijn geweest, zo weinig terrasjes buiten zijn om wat te drinken. Als je dat wilt, moet je meestal bij een hotel zijn.




Kaap de Goede Hoop is het eindpunt van het schiereiland. Het is het meest zuid-westelijke punt van het vasteland van Afrika volgens het bordje … Vage omschrijving, want waar gaat het om? Het meest zuidelijk of het meest westelijk? Cape Town ligt immers meer naar het westen … maar niet zo zuidelijk? J
Wij dachten dat hier de scheiding tussen de Indische en Atlantische Oceaan lag, maar dat is niet waar. Deze scheiding ligt bij Kaap Agulhas, waar we op de doorreis vanuit Skeiding Lodge niet naar toe zijn gegaan omdat de afstand toen wat te groot was.

Kaap de Goede Hoop, het heeft iets mythisch. We staan op de plek waar we zoveel over gehoord hebben tijdens spannende geschiedenisverhalen op school, de plek waar heroïsche ontdekkingsreizigers als Diaz en Vasco da Gama, waar we later nog een gedenkteken van zien, langskwamen op hun tochten naar Azië. Het is er druk met bussen en auto’s, en we komen zelfs drie (verdwaalde?) struisvogels tegen!

Hierna gaan we nog naar Cape Point, de andere kant van de zuidpunt van het schiereiland. En dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan, nog zo’n 80 km rijden vanaf hier.


We moeten er drie uur van te voren zijn. Onderweg zien we de Tafelberg nog een keer in de volle zon en zonder tafelkleed, een machtig gezicht.

Bij Budget leveren we de auto in. Een beetje zenuwachtig zijn we wel. Bij het afhalen van de auto in Port Elizabeth kregen we een volledige beschrijving van alle minikrasjes en lakbeschadigingen die erop zaten. Toen waren de wieldoppen nog krasvrij.... Parkeren blijft lastig met dat links rijden! Gelukkig wordt de auto zonder problemen ingenomen. Dan gaan we naar het vliegveld, waar het inchecken vlot verloopt zodat we nog een paar uur moeten doorbrengen. Van de laatste Rands kopen we nog wat spullen voor de kids en een kop koffie.

Vervolg, inmiddels thuis

Vlak voor 7 uur vertrekt het vliegtuig van South African Airlines. Helaas is het donker en kunnen we de onder ons verdwijnende stad niet meer goed zien.
De stewardess van South African Airlines lijkt haast te hebben. In een razend tempo krijgen we een flesje wijn, eten, wijn, koffie en dan gaan ook al snel de lampen uit. Tijd om te slapen! Groot voordeel van reizen naar Zuid-Afrika is dat er geen tijdsverschil met Nederland is, dus geen jetlag zoals na onze reizen naar Noord-Amerika. Slapen in een vliegtuig is echter niet zo comfortabel als in een gewoon bed, dus een beetje behelpen blijft het wel …

Om half 7 ’s ochtends gaan de lichten weer aan en wordt het ontbijt geserveerd. Ook nu weer hetzelfde tempo als gisteravond.

We landen op Londen Heathrow en daar blijkt het nog een hele klus om in de juiste terminal terecht te komen voor de vlucht naar Amsterdam. In ons hoofd zit het idee dat we met de KLM vliegen, dus we moeten met de bus naar terminal 4. Daar aangekomen blijkt dat ons idee niet goed was, we vliegen met British Airways en moeten daarom opnieuw met de bus, nu naar terminal 5. Reistijd 23 minuten… Het is maar goed dat er voldoende tijd tussen deze vluchten zit, wat een gedoe! Later horen we dat Heathrow bekend staat om zijn ingewikkelde structuur en dat het door de grote afstanden tussen de terminals regelmatig voorkomt dat reizigers hun aansluitende vlucht missen. Dat hebben we dus bijna zelf ondervonden! En het grote aantal mensen dat er stond om reizigers de weg te wijzen snappen we nu ook: vandaag komen er een heleboel sporters aan die meedoen aan de Olympische Spelen.
Rond half 11 landen we dan op Schiphol; een lange reis achter de rug, we zijn immers al vanaf 3 uur de vorige dag op bezig. Marjan van Rondreisopmaat.nl staat ons op te wachten, leuk! We lopen met haar naar buiten – jemig, wat is het warm in Nederland!- en delen onze eerste verhalen. Via de mail hebben we deze drie weken natuurlijk wel contact gehad, maar we hadden elkaar niet meer gesproken. Marjan is benieuwd naar onze bevindingen, wat we van het land vonden, van de safari’s, de townshiptours, de mensen, maar ook van de lodges en guesthouses waar we verbleven, het reisdocument met daarin alle informatie wat we meekregen enz. enz.   

In de komende periode zullen we alle foto’s en filmmateriaal gaan verwerken tot presentaties voor op de vakantie- en 50+-beurs; we zullen onze tips en tops doorgeven aan Rondreisopmaat.nl en AAA-travel zodat toekomstige Zuid-Afrikagangers hier hun voordeel mee kunnen doen. Maar bovenal gaan we nog heel lang nagenieten van deze onvergetelijke reis. We hebben zoveel gezien en beleefd, dat moet allemaal nog even zakken. Een ding is zeker: het was de eerste keer, maar absoluut niet de laatste!

2 opmerkingen:

  1. aaaah niet de laatste keer! TOP!
    xx anne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eindelijk alles gelezen. Wat een avontuur/belevenis, erg leuk!

    BeantwoordenVerwijderen