maandag 9 juli 2012

9 juli Shangaan Cultural Village en Pilgrims Rest (Hazyview)


Maandag 9 juli: Shangaan Cultural Village en Pilgrims Rest

Als om 8 uur de wekker gaat, zien we dat het bewolkt is. Het blijkt ook een stuk kouder dan de vorige dagen, dus de lange broek komt weer uit de koffer.
Om half 9 gaan we naar de ontbijtruimte. Yes, er is weer een wifiverbinding. Tijdens het wachten op de gebakken eieren, probeert Henk alvast wat verhalen op het blog te zetten.

Er zitten meer Nederlanders in deze B&B. Leuk om tijdens het ontbijt verhalen uit te wisselen over plekken die zij al gezien hebben hier en waar wij nog naar toe moeten. “Eerst stempels halen in het kantoor als je naar Swaziland wilt, en dan pas in de rij gaan staan, anders duurt het nog langer,” aldus een van hen. Deze tip knopen we goed in de oren, wij gaan immers morgen naar Swaziland en de wachttijden bij de grens zijn berucht!


Na het ontbijt zijn we nog een tijdje bezig met foto’s, bloggen, mailen en kleppen met de kids. Rond 11 uur vertrekken we naar Shangaan Cultural Village, zo’n 10 km vanaf Hazyview. Shangaan Village is volgens de boekjes de woonplaats van een shangana familie van zo’n 20 personen.


 De rest van de stam, 25.000 mensen, die ook onder dezelfde chief vallen, woont  elders. In 1990 is er van deze woonplek een cultural village gemaakt, zodat de leden van de stam hier hun handwerkproducten kunnen verkopen.
We doen mee aan een rondleiding en maken kennis met de chief van de Shangaan, een in impalahuiden gehulde dunne man die tijdens het hele verhaal van de gids op zijn betonnen troon blijft zitten. Het dorp is gebouwd rondom een binnenplaats en telt tien lemen hutten met strodak: voor alle vrouwen van de chief een hut, één voor de dochters, één voor de zoons, een keukenhut en een hut voor zijn overleden moeder. De gids doorspekt zijn verhaal met grappen, vooral als hij het heeft over de vele vrouwen, maar de chief blijft stoïcijns voor zich uitkijken.


We lopen verder naar de medicijnman, die achter een tafeltje met relikwieën voor een iets te mooi  versierde hut zit. De gids vertelt over de rituelen die de medicijnman uitvoert. Zo heeft hij een leren zakje vol met botjes; als hij die botjes schudt en voor zich uitlegt kan hij aan de wijze waarop ze gegroepeerd zijn, zien welke ziekte iemand heeft. Op de vraag waarom er tussen de botjes ook dominosteentjes en dobbelstenen liggen, beginnen zowel de gids als de medicijnman breed te grijnzen. ”Modern times, mam.” De medicijnman zal bij ernstige ziektes altijd verwijzen naar de reguliere gezondheidszorg, dus van kwakzalverij is helemaal geen sprake, aldus de gids die zich deze manier kritische vragen lijkt te willen voorkomen! 

Shangaan Village is leuk om te zien, maar een dorp wat je kunt bezoeken mag je het niet noemen. De hutjes bevatten eigenlijk alleen souvenirs, en tijdens de rondleiding kun je alleen in de keuken en bij de geiten kijken! Daarbij hebben we heel erg het gevoel genept te worden… De onderlinge blikken van verstandhouding tussen de (volgens zeggen) niet Engels sprekende medicijnman en de gids, de vrouw die de hele dag pap staat te koken voor medebewoners die er allemaal niet zijn, de chief die (volgens zeggen) geen elektriciteit in zijn dorp wil maar wel de paden met lampjes verlicht heeft, de kinderen die wel naar school gaan maar dan bij familie moeten slapen omdat de bus zo duur is (Shangaan Villiage ligt slechts een paar km van Hazyview af) het is allemaal te veel onzin bij elkaar. Openluchtmuseum prima, maar zeg dan dat je een museum bent met live toneelstukjes, maar doe niet net alsof het echt is. 


Ons volgende plan is Pilgrim’s Rest. We rijden via Graskop, waar we bij de Spar eerst wat te eten halen. Bij de locale Zeeman zien we dat een fleecetrui hier zes euro kost, dus die ene trui die we slechts bij ons hebben, is geen probleem.
De bedrijvigheid in Graskop is weer groot: kraampjes met sinaasappels en ander fruit langs de weg. Overal mensen die rondlopen of rondhangen, in groepjes of alleen. Het is opvallend hoeveel mensen hier alles lopend doen. Fietsen zie je nauwelijks, auto’s zijn er wel maar het is zeker niet druk op de weg. Men loopt of gaat met de bus. Bushaltes hebben we nog niet gevonden, maar waarschijnlijk zijn ze bij de bomen waar grotere groepen mensen onder staan  en mist het bordje bushalte?

Pilgrim’s Rest is ook een openluchtmuseum. Het zijn de overblijfselen van een nederzetting die is ontstaan toen op deze plek goud is gevonden. Als we het dorp binnenrijden, staat het al direct zwart van de mensen om onze auto: de een wil iets verkopen, de ander wil onze auto wassen, de derde wil op de auto passen en weer een ander loopt met een pop rond om een voorstelling te geven. Hier valt blijkbaar iets te verdienen aan toeristen.


Het dorp bestaat uit een verzameling gebouwen die nu allemaal ingericht zijn als winkeltjes. Het is ons niet duidelijk wat hier nu te bekijken valt; een openluchtmuseum zoals wij dat kennen is het in elk geval niet. In het informatiecentrum is een tentoonstelling van gebruiksvoorwerpen en foto’s uit de tijd van de goldrush te bekijken. Het doet allemaal wat oud aan, en nee, dat is niet omdat de spullen oud zijn!

We komen bij een huis dat als museum is ingericht, althans dat staat op een bordje. Aan de persoon die op de veranda zit – hij zit er vast niet voor niets - vragen we of we naar binnen kunnen. Dat mag, voor 10 Rand. Ondanks het feit dat het maar een euro is, vinden we dat toch wat veel voor het bekijken van een huis. We lopen terug naar het informatiecentrum, want het gevoel is niet goed. Aan man achter de balie vragen we wat de toegang tot een museum kost. Dan blijkt dat er vijf musea in het dorp zijn, allemaal te bekijken voor in totaal 15 Rand. Echter, het museum gaat over een kwartier dicht (vier uur!), dus wellicht niet zo handig om nu nog kaartjes te kopen. De man bij het museum heeft ons dus gewoon besodemieterd! Als ik dit vertel aan de baliemedewerker zegt hij laconiek: ‘Yeah, that’s a problem.”
Natuurlijk ga ik even terug, de gek, wat denkt hij wel. Hij ziet ons komen, begint wat aan  zijn tas te sjorren en maakt aanstalten om weg te gaan. Nee, hij had helemaal niet gezegd dat we voor 10 Rand naar binnen konden, we moesten de kaartjes bij het infocentrum halen. “Sorry sorry, I didn’t cheat you.” Ja, zo lusten we er nog wel een!
Bij de auto jagen we de heren weg die zo goed hebben opgepast en vertrekken. Hier hebben we voor het eerst de andere kant van Zuid-Afrika gezien. Dat is even wennen!
Pilgrim’s Rest staat op de nominatie om gesloten te worden, vertelde de eigenaresse van de B&B waar we verblijven. Geen slecht plan, of een investeerder moet zich er op storten, want er is vast wel iets moois van te maken. De goudwinning is immers een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van Zuid-Afrika en er zijn genoeg mooie openluchtmusea die als voorbeeld kunnen dienen.


We rijden terug, en besluiten een kleine omweg te maken om God’s Window nog te bekijken. Het raam van God, dat moet wel bijzonder zijn! God’s Window is een uitkijkpunt aan de Blyde River Canyon, waar we gisteren al langsreden. Vanaf een hoogte van 300 m kijk je de diepte in. Ook vandaag is het niet helder, er zijn zelfs dikke flarden mist de heuvels ingedreven. De Pinnacle Rock, een hoge rotsnaald (30 m) die oprijst uit het ravijn, slaan we daarom over.
Via Graskop rijden we terug naar Hazyview. We komen opnieuw langs Shangaan Cultural Village. Was het niet geweldig geweest als we de chief, nu zonder impalavellen maar wel herkenbaar aan zijn witte sandalen, net hadden zien vertrekken in zijn auto omdat zijn werktijd erop zat?
In Hazyview eten we bij een pizzeria. Voor 28 euro eet je hier met zijn tweeën je buik vol. Dan terug naar Idle & Wild, het is inmiddels donker.
Doordat het hier zo vroeg donker is, schatten we vaak de tijd fout in. Zo ook nu: om half 9 zit ik dit te typen en heb het gevoel dat het 11 uur ’s avonds is.

Morgen rijden we naar Swaziland. Benieuwd of er internet is, en anders komt het volgende verslag een dagje later! Jullie rust, wij rust.

Oh, en vrienden en familieleden: maak je geen zorgen… We zullen jullie niet lastig vallen met onze 1000 foto’s van prachtige wilde dieren in het Krugerpark. We hebben een selectie gemaakt voor jullie van slechts 900 foto’s.



3 opmerkingen:

  1. Volgens mij zit de chief op de verkeerde stoel???

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo, alles gelezen, dat duurde even...
    Super hoor. Mooie verhalen, leuke schrijfstijl, prachtige foto's. Niet voor te stellen, hier in het kikkerlandje, dat jullie echt al die wilde beesten zien. Alsof je stiekem foto's ertussen geplakt hebt uit een natuurboek of zo.
    Ik hoop dat jullie inderdaad nog internet hebben, zodat ik voor onze vakantie nog wat verslagen kan lezen. Leuk!
    Geniet nog, maar kijk wel uit!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. @ inge, tussen de swaziland dansers met sixpacks zelfs wifi!! Leuk joh dat je steeds reageert!

      @willem, die chief ging gauw in t midden zitten, ach Henk blijft bescheiden hè

      Verwijderen