donderdag 12 juli 2012

12 juli, Saint Lucia - Cape Vidal

Donderdag 12 juli.

Het eerste wat ik zie als ik het gordijn opendoe in Rhino Coast Guesthouse is een aap die over de schutting rent. De twijfel over of ik dit gedroomd heb, is maar kort. Na een knippering met mijn ogen zie ik nummer twee over de schutting lopen.
De zon en hitte van gisteren zijn weg, het is bewolkt en regenachtig. Tijdens het ontbijt (bacon and eggs, yoghurt) is het miezerbuitje overgegaan in een tropische stortbui.
We hoeven vandaag niet te reizen, dus nemen we de auto maar eens voor een tocht naar Cape Vidal. De ingang van het St. Lucia Marine Reservaat ligt net buiten St. Lucia. Na het betalen van de toegang, 110 Rand, mogen we het park in. De weg naar Cape Vidal is zo'n 25 km lang en loopt tussen de Indische Oceaan en de oostkant van het St. Luciameer door. Via diverse loops kun je van de hoofdweg af de bush in, om zo nog meer dieren te zien.


We rijden langs wetlands waar de neushoorns dobberen en watervogels zitten, tussen graslanden door met antilopen in allerlei soorten en maten, door subtropisch bos met apen en kleurrijke vogels, over de savannen met de zebra's, buffels en de koddige everzwijnen en tenslotte door de duinen naar Cape Vidal dat aan de Indische Oceaan ligt.


Op de parkeerplaats huppelen de apen tussen de auto's, op zoek naar open deuren om zo naar binnen te piepen op zoek naar eten. We lopen over de duinen naar de oceaan en houden de adem in bij al dat moois: azuurblauw water, hoge golven, een dreigende lucht boven het water en de zon die op het strand schijnt. Wat een prachtig gezicht! De jas en trui zijn niet nodig, het is zelfs aangenaam op het strand. Het water is inderdaad warm, maar of het echt 25 graden is? Een poging tot pootje baden eindigt in een natte broek...  En helaas, de hoop op prachtige schelpen was vergeefs. Er ligt helemaal niks, behalve veel zand.


Als het begint te regenen gaan we de auto weer in. We rijden een lange loop langs Lake Lucia. Het is een topdag als het gaat om het aantal wilde dieren wat we zien. Als we ze allemaal hadden geteld, waren het er zeker meer dan 200. We zijn al redelijk verwend natuurlijk, voor een impala zetten we de auto niet meer stil, maar toch blijft het machtig om al die dieren van zo dichtbij te zien.
Een van de bijzonderheden van vandaag is een leguaan die zijn eieren heeft gelegd in een gat naast de asfaltweg. 



Het is een immens beest en als hij langzaam uit het gat kruipt tellen we maar liefst negen eieren. Of het nu alleen een plek is om eieren te leggen, of dat het een soort nest is – geen idee. De echte leguanenkenner mag zich melden!




Ook nieuw zijn de wildebeesten (gnoes), deze hadden we nog niet eerder gezien. Echt mooi zijn ze niet, met hun rare hoge rug en dunne pootjes. Top of de bill blijven toch de lachwekkende wrattenzwijnen. Als ze eten gaan ze op hun knieën liggen om zo de kleinste grassprietjes te kunnen pakken. Ze rennen vaak in groepjes met hun staarten als een soort antenne recht omhoog. En als je ze al recht voor de fotolens krijgt, rennen ze weg om zich vervolgens weer om te draaien en je het gevoel te geven dat ze je uitlachen.
 


Rond half 3 zijn we terug bij het guesthouse om een lange broek aan te trekken voor de bootsafari die voor ons gereserveerd is op Lake St. Lucia. Zagen we vanochtend het meer vanaf de oever, nu gaan we er met een boot overheen.


We zien krokodillen, een heleboel nijlpaarden (ja Ronald, nu met open bek!) en zelfs babyhippo’s en een leguaan (niet zo'n gevaarte als die we eerder vandaag zagen). Henry kent de vogels die we zien bij naam, reuze handig want nu weten wij wat we op de foto zetten!





De ondergaande zon geeft een prachtig licht op het water en we blijven knippen. 


Terug aan de kust staat een Zulu dansgroep van vijf jongens en twee trommelaars. Ze proberen op deze manier hun geld te verdienen, en dat lukt aardig. Wat een energie en lenigheid, en wat een enthousiasme stralen ze uit.
We eten een pizza bij Alfredo’s,  hetzelfde restaurant als gisteren. Daar raken we aan de praat met een Zuid-Afrikaan die in verschillende delen van het land werkt. Het gaat over politiek, over de corruptie binnen de regering en over alles wat er niet goed gaat in het land. De verhalen die we meer hebben gehoord van blanke Zuid-Afrikanen. "Jullie Europeanen worden geindoctrineerd met verhalen over de apartheid die er nog steeds zou zijn, maar dat is niet zo. Het gaat niet om kleur, maar de regering (overwegend zwart nu) is gewoon zo corrupt als de pest.”

Weer veel om over na te denken vandaag. We gaan terug naar Rhino Coast guesthouse en rijden zelfs twee keer om ook nog de vergeten fototas op te halen… Jawel, jawel, hij staat er nog. Wat nou criminaliteit in Zuid-Afrika!

Morgen naar de Drakensbergen!

2 opmerkingen:

  1. Hoi Jaquelien en Henk,
    Geweldig......... al die mooie foto's en leuke verhalen. Heel gaaf wat jullie allemaal zien en meemaken. En dat wij daar zo snel van kunnen meegenieten. Iedere ochtend, computer aan en lezen maar. Heb nu pas door dat ik ook kan reageren! Bij deze! Nog heel veel genieten daar.
    Groet Lilia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey jac,

    Wat een gave foto's. Ze worden met de dag mooier. Die weerspiesgeling is prachtig.
    Het gras wat er bij ons afkomt is niet bruikbaar. Hebben we nog mensen van de boerderij voor hooi en stro?
    Wij gaan morgen (zaterdag) rond 4 uur weg. Kijk vanavond nog ff en anders hoop ik in Italie nog een keer te kijken.

    Veel plezier nog. En doe maar flink veel ideeën op. Deze klas moet bezig gehouden worden.:-))

    Groetjes,

    Inge

    BeantwoordenVerwijderen