17 juli, Buffels Drift in Oudtshoorn

Dinsdag 17 juli

Een stralend blauwe lucht, dat staat anders op! We ontbijten in de gemeenschappelijke ruimte, zetten de koffers in de auto en nemen afscheid van de Nederlandse eigenaren van Aestaes B&B. Dan wordt er op ons raam geklopt, en blijkt collega Jan Vlaskamp van Ijsselgroep in hetzelfde huis overnacht te hebben. Wat een raar toeval! Henk wist dat Jan ook naar Zuid-Afrika ging, maar om nu naast elkaar geslapen te hebben is wel heel maf!

We rijden naar Brenton on Sea, een plaatsje vlakbij Knysna maar dan aan de kant van de Indische Oceaan.

Via een weg door de duinen, met een mooi uitzicht van bovenaf op de lagune waar we gisteren nog liepen, rijden we een stadje binnen dat bestaat uit grote, vrijstaande luxe huizen waaronder veel guesthouses. Opvallend is dat hier geen hekken en muren met ijzeren pinnen of schrikdraad erop rond de huizen staan, iets wat we in de rest van het land juist overal hebben gezien.

De kust is ook hier geweldig: rotsen op een breed strand, beukende golven en een lichte mist op het water. In een van de rotsen is een laddertje geplaatst, zodat we erop kunnen klimmen en door de natuurlijke ramen het water zien opspatten.

Wat een prachtige plek om te wonen of te logeren!

Als we teruggaan naar de auto komen we Jan en zijn partner opnieuw tegen. Natuurlijk moet er een foto gemaakt worden voor op Facebook, zodat ook de andere collega’s dit kunnen zien.

We rijden richting George, een mooie weg met zo nu en dan uitzicht op de Indische Oceaan. De twee blokken hout aan de kant van de weg blijven bavianen te zijn, oftewel Bobbejanen zoals ze hier genoemd worden!

Bij Victoria Bay gaan we koffie drinken. Victoria Bay bestaat uit een enkel straatje direct aan de oceaan met veel een restaurant, Bed & Breakfasts, vakantiehuisjes en een mooi strand voor zwemmers en surfers. Ook hier mooie rotsen, beukende golven en turquoise water. Op het strand is een grote groep HALT-jongeren, herkenbaar aan de oranje broeken en hesjes, de boel aan het opruimen. Aangespoelde rommel en dat wat mensen op het strand achterlieten vult tientallen vuilniszakken.

Vanaf de stad George gaan we omhoog, richting Oudtshoorn. Het spijtige gevoel de oceaan te moeten verlaten, maakt al snel plaats voor bewondering voor de schoonheid van het berglandschap waar we doorheen trekken. Het Outaniquagebergte doet ons denken aan een ritje door de Alpen: hoge glooiende bergen, groen begroeid, wolken om de toppen en dit alles tegen een stralend blauwe lucht. De weg slingert er tussendoor en bij elke bocht is het weer spannend wat erna komt.

In het vlakkere gebied na de bergen komen we de eerste struisvogelboerderijen tegen. Het zijn grote bedrijven met gigantische stukken grond, waar de vogels in allerlei soorten en maten rondlopen. We zien ook weilanden met schapen, hele andere dan die bij ons in Nederland; namelijk langharig en met begroeide poten. Ze zijn schichtig, want op het moment dat we de auto stilzetten om beter te kijken, rennen ze met zijn allen naar het andere eind van het weiland.

Bij het  binnenrijden van Oudtshoorn (partnergemeente van Alphen aan den Rijn) zien we het  volgende verkeersbord staan!

Afrikaans voor parkeerplaats!

Oudsthoorn doet westers aan, zoals veel in dit deel van Zuid-Afrika. Veel guesthouses weer, leuke winkeltjes en een gezellige uitstraling. Opvallend is ook dat dit deel van het land veel meer gericht is op toeristen: overal kun je informatiefoldertjes krijgen, er staan borden met tips langs de kant van de weg en elk dorp/stad heeft een toeristenbureau.

Oudtshoorn is het centrum van de struisvogelfarms. Struisvogels, of volstruis (Eng. ostrich)  zoals ze hier heten, gedijen goed in het klimaat hier, waar akkerbouw vaak te weinig opbrengt.

Buffelsdrift, de plek waar we de komende twee nachten doorbrengen, ligt 7 km buiten Oudtshoorn. We checken in bij een slagboom, parkeren de auto en lopen naar de receptie. We worden naar het terras gebracht, waar twee glazen appelsap klaar staan. De plek is zo mooi, dat we er niet genoeg bijvoeglijke naamwoorden voor kunnen bedenken.

Een glad meer, omringd door groene heuvels met daarachter een strook hoge bergen die met poedersuiker bestrooid lijken. Het is stil, we horen alleen het geluid van snuivende nijlpaarden en vogels. In het meer de weerspiegeling van de bergen, vissen en massa’s watervogels. Wat een ongelooflijk mooie plek!

Met een golfkarretje worden we naar onze slaapplek gebracht, een tent …. Vonden we 10 jaar geleden onze Eurocamp tent met kant en klare bedden al sjiek, deze tent is bijna geen tent te noemen. Het is een landhuis van stof, met daarbinnen alle luxe die je je maar kunt voorstellen.

Een heerlijk tweepersoons bed met uitzicht op het meer en de bergen, dubbele wastafel, een bad met een zelfde uitzicht, een douche onder de blote hemel, een vlonder met ligstoelen aan het water en stoelen en kasten in koloniale stijl.

We wanen ons in een reisfolder van lodges voor te rijke Amerikanen en blijven oh’en en ah’en! (Dit duurt ongeveer een uur …).

De lange broek maakt plaats voor shorts en we drinken koffie, heerlijk op de ligstoel. De verrekijker bij de hand om de vogels te bekijken (die zwartwitte dingen bleken toch geen pinguins!) en de antilopen die aan de overkant van het meer staan..We schrikken van de maffe catfish die ineens voor onze neus langs zwemt en maken veel te veel foto’s.

N.B. Aan het aantal gemaakte foto’s is bij ons te zien hoe de dag was: hoe meer foto’s, hoe gaver de ervaringen. Vandaag zitten we aan het eind van de dag op circa 320 foto’s.

.

Om half 5 worden we verwacht bij de olifanten. Net als de andere dieren in dit park, zoals de giraffen, buffels en neushoorns, zijn deze olifanten aangevoerd. We mogen de olifanten voeren met doorgesneden stukken fruit. De guides vertellen van alles over deze beesten, en we kunnen ze aanraken. Zo voelen we de asfaltachtige huid, de superzachte achterkant van de oren, de als nylonachtige haren van de staart en de zachte onderkant van de voeten. We horen alles over de leefwijze van deze giganten: hoe groot en zwaar ze kunnen worden, dat de gaten in de oren die ontstaan als gevolg van knokpartijtjes weer dichtgroeien, dat olifantenpoten gebruikt worden als tafeltjes (brrr), dat hun ogen beschermd worden door een dichte bos wimpers en zelfs dat ze kunnen ‘huilen’. Het is geweldig om de beesten van zo dichtbij te kunnen zien en voelen.

In Buffelsdrift lopen de olifanten niet vrij rond, zoals de andere dieren. Ze slapen in stallen, en worden gebruikt om ritjes op te maken of om te laten voeren door toeristen. Anders als in Kruger dus, maar daar konden we er ook niet zo dichtbij komen. De olifanten op Buffelsdrift zijn geen wilde olifanten (meer), maar dat neemt absoluut niet weg dat deze ontmoeting een prachtervaring was.

Na een douche buiten (Henk) en een bad binnen (Jacq) met de ramen open en uitzicht op het water, gaan we eten in het restaurant. Het is niet druk in de lodge, er zijn hooguit vijf tenten bezet. Het restaurant is groot, er worden hier nl. ook conferenties en bruiloften georganiseerd. Er is in die grote vrijwel lege zaal een tafeltje voor ons gereserveerd, vlak voor de open haard! Het eten is geweldig, struisvogelbiefstuk en antilopebiefstuk met diverse groenten en aardappels.

Natuurlijk een fles wijn erbij, genieten! Van het toetje, een voor hier traditionele malvapudding met warme custardvla, krijgen we het recept nog. Te lekker!

De internetverbinding werkt niet (too much rain!), dus we gaan lekker slapen. Als we bij de tent aankomen blijkt dat de elektrische dekens zijn aangezet en dat de airco is ingeschakeld om te verwarmen in plaats van te koelen. Op ons kussen ligt een bonbon. Het houdt niet op, we voelen ons zo ontzettend verwend..…

Superspannend is dat de stroom ook nog uitvalt, dan is het hier echt donker …. zelfs onder de fenomenale sterrenhemel. Gelukkig slaat het vanzelf weer aan na een kwartiertje. Om 10 uur liggen wij al op een oor en we vallen in slaap bij het gekrijs van de vogels en het gesnuif van de hippo’s!

@ Margret: Sorry, vandaag goedgemaakt met twee verhalen!

@ Ilka en Ingrid: Superleuk om jullie binnenkort te ontmoeten!

@ Koen: het kan dan wel regenen, maar daarmee zijn de planten binnen niet nat he ;)

@ Marjan: Over mooie dingen schrijven is minder moeilijk dan over minder mooie ;)

@ Alle lezers: Bemerk ik zomaar dat ik zittend op de ligstoel bij onze tent  internet heb! Vandaar nu alvast het verhaal. De afdeling foto's ligt te pitten, dus als je dit al hebt gelezen moet je vanavond even terugkomen voor de foto's!