20 juli naar Kaapstad

Om kwart voor 7 gaat de wekker voor de farmtoer over het bedrijf Skeiding. Henk blijft liggen, het geboemel in een jeep ziet hij niet zitten met een gammel lijf.

De lucht is vrijwel onbewolkt, de wind nog keihard en daardoor is het vreselijk koud. Samen met Daphne en Barry en twee boerenknechten neem ik plaats op de open jeep. Twee van de honden gaan ook mee. Achter de jeep hangt een aanhanger met grote zakken voer voor de koeien en de struisvogels.

Neels is nog druk bezig, en zal dit ook tijdens de toer blijven. Constant telefoneren, aanwijzingen geven aan personeel, praatje maken met een vrachtwagenchauffeur die hooi komt brengen, ons vertellen over zijn bedrijf en ondertussen zien zijn spiedende ogen alles: hekjes die niet vast zitten, een koe die van het verkeerde bosje eet en een struisvogel die iets te agressief reageert. Het is nog maar 8 uur, maar die man lijkt toe aan een cup-a-soup! .

We rijden naar de koeien, bruine Jerseykoeien, die bijgevoerd moeten worden. Op het weiland worden oude autobanden neergelegd, die gevuld worden met droogvoer. De koeien komen er snel aanrennen, en zij die niet komen worden door Neels in de jeep wild toeterend en schreeuwend naar de voerbakken gejaagd. De twee honden assisteren hem daarbij luid blaffend.

Vervolgens gaat de rit naar de struisvogels. De boer koopt ze als ze een maand of drie zijn. Jonge struisvogels gaan snel dood, vaak al van de schrik of een beetje stress, daarom fokt hij ze verder vanaf drie maanden. Ook de struisvogels komen als een gek aanrennen als ze de jeep zien aankomen.

Ze worden elke dag bijgevoerd, en nu, omdat het koud is, wat meer. Normaal eten de struisvogels alleen gras, het voer is bedoeld voor een betere en snellere groei. Op de boerderij zijn drie weilanden met struisvogels, in leeftijd variërend van 3 maand tot een jaar. Rond een jaar kun je pas zien of je met een mannetje of vrouwtje te maken hebt. De mannetjes krijgen dan rode poten en een rode snavel.

Op het hoogste punt van het 1200 ha grote boerenland is een prachtig uitzicht, alsof een kind een kleurplaat heeft ingekleurd met diverse kleuren geel en groen.

We rijden terug voor het ontbijt. In the main house is het een drukte van belang. Boer Neels heeft vandaag een vergadering bij hem thuis en de heren ontbijten allemaal mee. Ook hier heeft boer Neels het hoogste woord! In geen enkele andere B&B was het ontbijt zo heerlijk als hier: zelfgebakken brood, hartige muffins, heel veel verschillende zelfgemaakte jams, en de struisvogelbacon is zalig. Henk is inmiddels ook aangeschoven, gelukkig iets minder gammel als gisteren. Met een kop thee en een boterham met jam probeert hij de darmen weer tot rust te manen!

Om 10 uur vertrekken we van Skeiding B&B voor de rit naar Kaapstad. De eerste tientallen kilometers zien we vooral landbouwgrond. Tarwe-, haver- en koolzaadvelden wisselen de weilanden met schapen of koeien af. Er is amper bebouwing, dus de boerderijen moeten hier net als Skeiding gigantisch zijn.

We besluiten niet de snelste route te nemen, maar die langs de oceaan. Hier zwemmen in deze periode walvissen langs de kust, het zou mooi zijn als we die nog zien. We komen langs de afslag naar het meest zuidelijke punt van Zuid-Afrika,  Cape Agulhas. Dit omweggetje is ons echter iets te veel voor een foto!

Hoe dichter we bij de kust komen, hoe slechter het weer wordt. Vertrokken we nog bij een lichtbewolkte hemel, aan de oceaan bij de stad Hermanus regent het pijpenstelen. De bergen lijken op te gaan in de donkergrijze lucht en de temperatuur zakt in razend tempo van 18 naar 12 graden. Bij Hermanus begint de Whale Coast Tour, de weg langs de kust waarlangs je walvissen zou kunnen zien.

De oceaan is hier niet meer Indisch, maar Atlantisch. We stappen bij de uitzichtspunten regelmatig uit om met de verrekijker het water af te speuren. Niet echt feestelijk bij deze wind! Vanavond even de zandkorrels uit de fotocamera zien te poetsen…

De prachtige kustweg leidt langs False Bay, een baai rechts van Kaapstad. De weg doet denken aan de kustweg tussen Los Angeles en San Francisco: hij slingert vlak langs het water, met beneden je de oceaan en prachtig begroeide heuvels.

Aan het eind van de Whale Coast ligt Gordon’s Bay, een behoorlijke stad aan het water. De huizen op de heuvels kijken uit op de oceaan. Sommige zijn zelfs op metershoge witte palen gebouwd om het uitzicht maar veilig te stellen. In de haven ligt een godsvermogen aan pleziervaartuigen en de winkels zijn gericht op toerisme: visrestaurants, surfshops en souvenirs.

Nog 40 km te gaan naar Cape Town. We komen in een verstedelijkt gebied, compleet met alle stoplichten en drukte die daarbij hoort. We schrikken van de hoeveelheid krottenwijken aan de kant van de snelweg en de deplorabele staat ervan. Kilometers lange schuttingen van betonnen palen waarachter de huisjes staan. 

Geknutseld van schuttingdelen, golfplaten en losse planken, soms zelfs met de bovenkant van een auto als dak. Hutje mutje op elkaar en niet groter dan een paar vierkante meter elk. Sommige krotten staan zelfs tegen het talud van de snelweg. Boven de daken hangt een netwerk aan elektriciteitskabels, die als spinnenwebdraden uit centraal geplaatste en genummerde palen komen. Elektriciteit kan hier in dezelfde automaat gekocht worden als beltegoed voor je mobiel onder het motto: eerst betalen, dan elektriciteit krijgen.

We rijden Kaapstad centrum binnen en komen terecht op het busstation. Erg interessant, maar niet de juiste weg. Gelukkig vindt de Tomtom gauw weer waar we zitten en leidt hij ons vlot naar Floreal House, onze B&B voor de komende twee dagen. Floreal House staat in een sjieke wijk tegen de Tafelberg aan. Van de Tafelberg zien we echter weinig. Het zo beroemde tafelkleed, de wolken die vaak op de berg liggen, bedekt nu zelfs de tafelpoten!

We worden ontvangen als de mystery travellers door manager Nathalie en Pieter.

Onze kamer is geweldig: groot, en met over de gehele breedte grote ramen die uitzicht op de stad bieden. De badkamer  is voorzien van bad en douche en heerlijk ruikende flesjes! Beneden is een groot terras rondom een zwembad, aangelegd in een tuin met palmbomen en tropische planten. Zo jammer dat het weer grijs is vandaag, want wat zou je daar heerlijk kunnen liggen als de zon scheen.

Henk voelt zich nog steeds niet helemaal top, ondanks een familieverpakking diarreeremmers en valt meteen in slaap. Ik vermaak me met wifi, eindelijk een verbinding die echt snel werkt!

’s Avonds gaan we naar het Victoria & Alfred Waterfront,  het historische hart van de haven van Kaapstad. Het ligt aan het water tussen Robbeneiland en de Tafelberg; van hieruit zijn verschillende boottochten te maken, er is een groot Aquarium, een Imax theater en een boel winkels en eethuizen. Behalve de zeehonden, lijkt het op Fisherman’s Wharf in San Francisco. En we missen de straatmuzikanten, maar dat zal zijn omdat het te koud is.

We eten bij een Thais restaurant en kiezen een goede hete curry. Daarna nog een dubbele whisky eroverheen en alle bacteriën zijn om zeep geholpen. Henk voelt zich weer - tuurlijk - kiplekker!