18 juli, Buffelsdrift

We hebben de wekker op 6 uur gezet om de zonsopkomst vanuit de tent te kunnen zien. Even lijkt het alsof we het getik van regen horen, maar dit blijken condensdruppels te zijn van de ijzeren buizen van de tent die op de vlonder vallen. Het blijkt juist prachtig helder buiten. Het was een wat onrustige nacht omdat de ganzen onwijs bleven schreeuwen, we werden er regelmatig wakker van!

De zonsopkomst is prachtig. Vanuit ons bed zien we het donker veranderen in licht. De zon kruipt achter de bergen omhoog en beschijnt telkens andere vlakken van de besneeuwde toppen. De lucht is krakend helder en buiten de dekens is het vreselijk koud!

Na een warme douche in de open lucht – gelukkig genoeg water om warm te blijven! – gaan we ontbijten. Omdat er niet zo veel gasten zijn, is er een wat kleiner buffet en kunnen we onze gebakken eitjes apart bestellen. Eigenaar Andries komt langs voor een praatje, en vertelt over het WK voetbal in 2010, toen hij een wedstrijd van het Nederlands elftal heeft bezocht in Port Elizabeth. “All those crazy orange people, that atmosphere, it was once in a lifetime!”

’s Ochtends is er een gamedrive voor ons gereserveerd. Lange broek, trui en jas aan, want het is een open jeep. We hopen op de neushoorn vandaag, de enige van de big five die we niet hebben gezien. De rit door het ruige berggebied is erg mooi. Vanaf grote hoogte zie je de heuvels met alle prachtige kleurschakeringen in de ochtendzon.

We zien giraffen, wildebeesten, veel antilopen, maar de neushoorn laat zich niet zien vandaag. Bijzonder is de rode kattenstaart die ik achter een bosje zie schieten. Volgens de gids moet dat een lynx zijn geweest en zijn ze bijzonder moeilijk te spotten. Ook de holen van de stokstaartjes zijn verlaten, wellicht zijn ze vandaag op bezoek bij de neushoorn. We komen langs een stevig omheind gebied waar de dieren die in het park worden uitgezet, acclimatiseren als ze pas aangekomen zijn. Dieren die het park moeten verlaten omdat ze bv. agressief zijn, worden ook hier opgevangen voor ze vervoerd worden.

Op het hoogste punt van het terrein drinken we koffie. Er is een speciaal terras voor aangelegd, met een sjiek opstapje om gemakkelijk uit de jeep te kunnen stappen.

Tafelkleedje in stijl (giraffenrpintje) erop, en de koffie met de heerlijke maar-niet-gammele-tanden-bestendige Zuid-Afrikaanse beschuitkoek wordt geserveerd. Het uitzicht is overweldigend: rondom ons bergen met afgevlakte groenbegroeide glooiingen voor de grillige en scherpe hoge punten met sneeuw. In de verte eten de giraffen de bomen leeg en dwalen wat verdwaalde zebra’s.

Op de terugweg naar het kamp rijden we langs de nijlpaarden die we overdag en ’s avonds steeds nooit zien maar des te meer horen! Het zijn er vijf en we kunnen ze van dichtbij bekijken. Vier ervan liggen lui op de kant te knorren, nummer vijf ‘thinks he’s an antilope’ en maakt lachwekkende danspasjes met om de beurt zijn voor- en achterpoten.

Na de gamedrive drinken we in de zon op het terras bij Buffelsdrift koffie en hebben ineens een werkende internetverbinding. We bloggen het verhaal van gisteren en mailen wat heen en weer met familie en vrienden. 

In de zon op de ligstoel bij de tent is het heerlijk.

Ondanks dat er heel veel dingen in de omgeving te bekijken zijn (druipsteengrotten, struisvogelfarms, routes door de bergen), besluiten we toch lekker met een boek aan het meer te blijven liggen! Buffelsdrift is te mooi om te verlaten en de zon is te aantrekkelijk.

Rond drie uur toch even naar Oudtshoorn, de toeristische hoofdstad van de regio Kleine Karoo. We zijn er gisteren al doorheen gereden. We parkeren de auto en maken kennis met een bijzonder manier van parkeergeld betalen. Geen parkeerautomaat zoals op de bordjes staat, maar een meneer met een geel verkeersvestje en een prachtige badge op zijn borst. Aan hem moeten we het geld geven als we terugkomen. Hij schrijft niet op hoe laat we aankomen, dus we zijn erg benieuwd hoe dit straks afgehandeld gaat worden!

We lopen door het stadje, bekijken wat winkeltjes, lachen om de malle bordjes (Tuishuis, Afsaag van bome, Hannie se naaldwerk hoekie – herstel van mans en dames klere, Parkering  voor ingang nie asseblief) en eten voor het eerst deze vakantie een ijsje op straat. Vaag smaakje, het lijkt alsof er stukjes kauwgom in verwerkt zijn en het horentje smaakt naar ribkarton en is net zo lastig door te slikken!

Het parkeersysteem blijkt te werken! ‘Pay what you think I deserve’ is het motto. We betalen wat er op het bordje stond, 5 Rand voor een uur.

Met de auto rijden we door de buitenwijken van Oudtshoorn. Opvallend is het grote aantal kerken hier, van apostolisch tot gereformeerd tot een islamitische moskee met grote minaret. Ook hier weer het verschil tussen ‘blanke’ en ‘zwarte’huizen.

Terug naar Buffelsdrift voor het laatste uurtje van de dag op het ligbed aan het water. Om zes uur is het donker en wordt het snel kouder, dus we moeten er nog even van genieten.

Bij de tent blijken we nu ook wifi te hebben, zodat we via whats app de prachtige zonsondergang kunnen delen met hen die in de Nederlandse regen zitten. De zonsondergang is nog mooier dan die van gisteren. Er hangen wat wolken boven de bergen, die door de zon van zacht geel naar bloedrood transformeren. African skies, onvergetelijk.

Aan ons wederom gereserveerde tafeltje voor de open haard eten we vis/biefstuk met een lekkere rode wijn. Het toetje is een caloriebom van jewelste: chocoladetaart met slagroom. Omdat het buiten te koud is om het weblog te uploaden (wifi nu alleen nog op het terras), rollen we ons zelf terug naar de tent. Henk probeert het bad uit en vindt dat zijn boek ook gewassen moet worden… Om 10 uur liggen we al in bed, ongekend voor nachtbrakers zoals wij zijn!