Zondag 15 juli
De mist, regen en wind van gisteren hebben plaatsgemaakt
voor een stralende lucht. Als we wakker worden om half 8 liggen de
Drakensbergen met haar besneeuwde toppen in al hun glorie te stralen in de zon.
Wat ziet de wereld er dan ineens anders uit…
Na het ontbijt pakken we onze spullen en rijden via de
snelweg naar Durban. Ik val na 50 km al in slaap, en hoor van Henk wat er
onderweg zoal veranderde: er lopen geen mensen meer langs de snelweg (laat
staan koeien of geiten) en daar waar de autobaan een tolweg wordt, gaat driekwart
van de automobilisten eraf. Tolwegen kosten hier weinig, maar die 3,50 zal voor
vele Zuid-Afrikanen toch nog te veel zijn. Bij Pietermaritsburg zien we voor
het eerst een groot winkelcentrum (dat wil zeggen Henk ziet het!) naar
Amerikaans begrip. Voor een zondagochtend om 11 uur is het er stampend druk.
Durban is een grote stad. Zo’n 30 km voor het centrum van
Durban begint het stedelijk gebied al met de eerste townships. Het centrum ziet
er van afstand modern uit: veel hoogbouw en een wirwar van snelwegen die ernaar
toe leiden.
Voorbij Durban gaan we naar een winkelcentrum dat langs de
snelweg ligt, de Gateway in La Lucia. Ineens is de arme zwarte Afrikaanse
hutjesmaatschappij waar we tot nu toe verbleven, veranderd in een moderne
Europees aandoende wereld, met keurig geasfalteerde straten, stoepen langs de
weg en met luxe winkels zoals wij die in Europa kennen.
Kwamen we in de armere
gebieden alleen Coca Cola als bekend merk tegen (zelfs in de meest arme
villages hingen de reclameborden), nu zien we de bij ons bekende merken als
Diesel, Levis, MacDonalds, Pepe, Bodyshop enz.
In een gigantische parkeergarage zetten we de auto weg, en
maken foto’s van de plek waar hij staat. De mall beslaat drie verdiepingen en
het is een drukte van belang: een mix van westers geklede mensen en
traditioneel geklede Indiase bezoekers (Durban heeft een grote Indiase
gemeenschap). Verder zien we hier meer vrouwen in burka dan er waarschijnlijk
in heel Nederland zijn. Zouden ze hier ook zo moeilijk doen over een
burkaverbod?
De zoektocht naar een spijkerbroek levert helaas weinig op.
Of te duur of te lelijk, er zit weinig tussenin. Apple apparatuur blijkt hier
net zo duur als in Nederland, dus ook in die store hoeven we niet lang te kijken.
We bekijken nog wat andere winkels en drinken espresso op een terras. Daarna
betalen we, hoe Nederlands, het parkeergeld in de parkeerautomaat en begeven
ons naar de uitgang. Helaas blijkt het kwartier dat we hebben om na betaling
het poortje te bereiken, niet genoeg. Het is nog drukker dan vanochtend. Door
de wirwar aan auto’s die een parkeerplek zoeken of die proberen hun parkeerplek
te verlaten en de idiote Exit-slalom-rondrit uit de garage, duurt het langer
dan een kwartier voor we de slagboom bereikt hebben. ‘Return to paystation’
meldt de automaat. Henk zet de alarmlichten aan en blijft met de auto asociaal
voor het poortje staan, en ik ga een automaat opzoeken waar ik vervolgens opnieuw
het hele parkeerbedrag moet betalen. Gelukkig zijn de tarieven hier niet
Europees, voor 90 cent mag je hier drie uur parkeren. Gevolg van onze actie is
waarschijnlijk wel dat veel meer mensen niet binnen een kwartier de garage
konden verlaten!
Langs de Indische Oceaan (leve de Tomtom) rijden we naar
Umhlangha Rocks, waar ons guesthouse voor vannacht is. Het huis ligt midden in
een sjieke woonwijk, en volgens goed Zuid-Afrikaans gebruik achter dikke muur
met schrikdraad erop en een automatisch te openen hek.
We worden hartelijk
ontvangen met een bos bloemen en een flesje champagne op onze kamer. De kamer
is groot en modern. Hij bevat een volledig ingerichte keuken, badkamer, tv (een
van de weinige kamers tot nu toe waar we een tv hebben) en een terrasje aan de
rand van het zwembad.
Er is een bar waar je zelf drinken kunt halen (‘write it
down in our book and pay afterwards’), een groot terras met ligstoelen buiten
en een met rietkap overdekt terras om in de schaduw te zitten. Ondanks dat het
een stralend blauwe dag is, is de wind zo hard dat er van zwemmen helaas niets
zal komen.
Direct buiten onze kamer is een pad naar het strand. Op nog
geen 25 meter van de Indische Oceaan zitten we, en op ons terras horen we
inderdaad geen snelweg maar de golven van de zee.
Het strand is geweldig! Ver weg zien we de skyline van Durban
en op het water liggen vele containerschepen voor anker.
Door de harde wind
zijn de golven metershoog. Met donderend geweld beuken ze op het strand. De
foto voor in het album die we elk jaar maken, met de naam van het land waar ze
zijn geschreven in het zand, moet meerdere keren opnieuw omdat de golven onze
woorden teniet doen.
’s Avonds eten we in Umhlangha Rocks bij een Thais restaurant
– de beste maaltijd in deze vakantie. De salade van crispy spinazie met kip, ui
en pinda’s en zoetzure dressing zou je bijna in een doggybag meenemen.
En nu, om 20 uur, zit ik te typen op ons terrasje aan het
zwembad. De wind is gelukkig gaan liggen, we kunnen voor het eerst zonder trui
buiten zitten! Morgen heel vroeg op om naar Port Elizabeth te vliegen. Het
ontbijt staat al voor ons in de koelkast, want zo vroeg zijn ze zelfs hier niet
op.
Hallo, wij zijn het gezin wat jullie ontmoet hebben in Hazeview. We lopen een dagje achter op jullie want we zitten vandaag 16 juli in umhlangha rock. We hebben de verhalen gevolgd en het is allemaal heel herkenbaar, de arme mensen van swaziland, de koeien en geiten op de weg, en de nu weer westers aandoende winkelcentra in deze hoek. We hebben net de 'braai' aangezet, en morgen vliegen we naar port elizabeth en verblijven we in stormsrivier. Nou nog een fijne vakantie en we blijven jullie volgen.
BeantwoordenVerwijderenHey wat leuk!
BeantwoordenVerwijderenHey wat leuk! Hoop dat jullie ook Buffelsdrift in jullie hotellijstje hebben, dat is zoooo gaaf!
BeantwoordenVerwijderenWij vertrekken nu naar Swellendam. Zou leuk zijn elkaar nog eens tegen te komen, wie weet gebeurt het. Mooie reis ook jullie, en wie weet tot ziens!